| | | | | | |
| ۴۶۲ |
یا مَبسِماً یحاکی دُرجاً من اللّآلی |
|
یا رب چه درخور آمد گِردش خط هلالی |
۴۴۰ |
| |
حالی خیال وصلت خوش میدهد فریبم |
|
تا خود چه نقش بازد این صورت خیالی |
|
| |
می ده که گر چه گشتم نامه سیاه عالم |
|
نومید کی توان بود از لطف لایزالی |
|
| |
ساقی بیار جامی وز خلوتم برون کش |
|
تا در بدر بگردم قلّاش و لاابالی |
|
| |
از چار چیز مگذر گر عاقلیّ و زیرک |
|
امن و شراب بیغش معشوق و جای خالی |
|
| |
چون نیست نقش دوران در هیچ حال ثابت |
|
حافظ مکن شکایت تا مَی خوریم حالی |
|
| |
صافیست جام خاطر در دور آصف عهد |
|
قُم فاسقنی رحیقا اصفی من الزّلال |
|
| |
الملک قَد تَباهی[۱] مِن جَدّه و جِدّه |
|
یا رب که جاودان باد این قدر و این معالی |
|
| |
مسندفروز دولت کان شکوه و شوکت |
|
| |
برهان ملک و ملّت بونصرِ بوالمعالی[۲] |
|
