دیوان حافظ/گدا اگر گهر پاک داشتی در اصل
ایضاً له
گدا[۱] اگر گهر پاک داشتی در اصل | بر آب[۲] نقطهٔ[۳] شرمش مدار بایستی | |||||
ور آفتاب نکردی فسوس جام زرش | چرا تهی ز می خوشگوار بایستی | |||||
وگر سرای جهان را سر خرابی نیست | اساس او به ازین استوار بایستی | |||||
زمانه گر نه زر قلب داشتی کارش | بدست آصف صاحب عیار بایستی | |||||
چو روزگار جز این یک عزیز بیش نداشت | بعمر مهلتی از روزگار بایستی |