| | | | | | |
|
آنکس که ز عاشقی خبر دارد |
|
دایم سر نیش بر جگر دارد |
|
|
جان را به قضای عشق بسپارد |
|
تن پیش بلا و غم سپر دارد |
|
|
گه دست بلا فراز دل گیرد |
|
گه سنگ تعب به زیر سر دارد |
|
|
پیوسته چو من فگنده تن گردد |
|
دل را ز هوای نفس بر دارد |
|
|
بگسسته شود ز شهر و ز مسکن |
|
هر دم زدنی رهی دگر دارد |
|
|
هر چند که زهر عشق می نوشد |
|
آن زهر به گونهی شکر دارد |
|
|
وان دیده به دست غیر بردوزد |
|
کو جز به جمال حق نظر دارد |
|
|
ای یار مقامر خراباتی |
|
طبع تو طریق مختصر دارد |
|
|
بنمای به من کسی که او چون من |
|
در کوی مقامری مقر دارد |
|
|
یا از ره کم زنان نشان جوید |
|
یا از دل بی دلان خبر دارد |
|