| | | | | | |
|
از حل و از حرام گذشتست کام عشق |
|
هستی و نیستی ست حلال و حرام عشق |
|
|
تسبیح و دین و صومعه آمد نظام زهد |
|
زنار و کفر و میکده آمد نظام عشق |
|
|
خالیست راه عشق ز هستی بر آن صفت |
|
کز روی حرف پردهی عشقست نام عشق |
|
|
بر نظم عشق مهره فرو باز بهر آنک |
|
از عین و شین و قاف تبه شد قوام عشق |
|
|
چندین هزار جان مقیمان سفر گزید |
|
جانی هنوز تکیه نزد در مقام عشق |
|
|
این طرفهتر که هر دو جهان پاک شد ز دست |
|
با این هنوز گردن ما زیر وام عشق |
|
|
برخاست اختیار و تصرف ز فعل ما |
|
چون کم زدیم خویشتن از بهر کام عشق |
|
|
اندر کنشت و صومعه بیبیم و بیامید |
|
درباختیم صد الف از بهر لام عشق |
|
|
برداشت پردههای تشابه ز بهر ما |
|
تا روی داد سوی دل ما پیام عشق |
|
|
مستی همی کنم ز شراب بلا ولیک |
|
هر روز برترست چنین ازدحام عشق |
|
|
آزاده ماندهایم ز کام و هوای خویش |
|
تا گشتهایم از سر معنی غلام عشق |
|
|
دامست راه عشق و نهاده به شاهراه |
|
بادام و بند خلق سنایی به دام عشق |
|
|
زان دولتی که بیخبران را نصیبهایست |
|
کم باد نام عاشق و گم باد نام عشق |
|
|
چون یوسف سعید بفرمودم این غزل |
|
بادا دوام دولت او چون دوام عشق |
|