| | | | | | |
|
او چنان داند که ما در عشق او کمتر زنیم |
|
یا دو چنگ از جور او در دامن دیگر زنیم |
|
|
هر زمان ما را دلی کی باشد و جانی دگر |
|
تا به عشق بیوفایی دیگر آتش در زنیم |
|
|
تا کی از نادیدنش ما دیدهها پر خون کنیم |
|
تا کی از هجران او ما دستها بر سر زنیم |
|
|
گاه آن آمد که بر ما باد سلوت برجهد |
|
گاه آن آمد که ما با رود و رامشگر زنیم |
|
|
گر فلک در عهد او با ما نسازد گو مساز |
|
ما به یک دم آتش اندر چرخ و بر چنبر زنیم |
|
|
گه ز رخسار بتان بر لاله و گل میخوریم |
|
گه ز زلف دلبران با مشک و با عنبر زنیم |
|
|
پشتمان از غم کمان شد از قدش تیری کنیم |
|
باده پیماییم از خم بر خم دیگر زنیم |
|