سنایی غزنوی (غزلیات)/برخیز و برو باده بیار ای پسر خوش

by سنایی غزنوی

	برخیز و برو باده بیار ای پسر خوش			وین گفت مرا خوار مدار ای پسر خوش
	باده خور و مستی کن و دلداری و عشرت			و اندوه جهان باد شمار ای پسر خوش
	رنج و غم بیهوده منه بر دل و بر جان			و آن چت بنخارد بمخار ای پسر خوش
	خواهی که بود خاک درت افسر عشاق			در باده فزون کن تو خمار ای پسر خوش
	ناموس خرد بشکن و سالوس طریقت			وز هر دو برآور تو دمار ای پسر خوش
	زهد و گنه و کفر و هدی را همه در هم			در باز به یک داو قمار ای پسر خوش
	تا زنده شود مجلس ما از رخ و زلفت			در مجلس ما مشک و گل آر ای پسر خوش
	از جان و جوانی نبود شاد سنایی			تا دل نکند بر تو نثار ای پسر خوش
	صد سجده‌ی شکر از دل و از جان به تو آرد			او را ز چه داری تو فگار ای پسر خوش