| | | | | | |
|
برخی رویتان من ای رویتان چو ماهی |
|
وی جان بیدلان را در زلفتان پناهی |
|
|
با رویتان تنی را باطل نگشت حقی |
|
با زلفتان دلی را مشکل نماند راهی |
|
|
جز رویتان که سازد جانهای عاشقان را |
|
از ما سجدهگاهی وز مشک تکیهگاهی |
|
|
جز زلفتان که دارد چون شهد و شمع محفل |
|
از نیش جنگجویی وز نوش عذرخواهی |
|
|
نگذاشت زلف و رختان اندر مصاف و مجلس |
|
در هیچ پای نعلی در هیچ سر کلاهی |
|
|
با حد و خد هر یک خورشید کم ز ظلی |
|
با قد و قدر هر یک طوبا کم از گیاهی |
|
|
از لعل درفشانتان یک خنده و سپهری |
|
ور جزع جانستانتان یک ناوک و سپاهی |
|
|
چون لعلتان بخندد هر عیسیی و چرخی |
|
چون جزعتان بجنبد هر یوسفی و چاهی |
|
|
از دام دل شکرتان هر دانهای و شهری |
|
ا زجام جان ستانتان هر قطرهای و شاهی |
|
|
با جام باده هر یک در بزمگه سروشی |
|
با دست و تیغ هر یک در رزمگه سپاهی |
|
|
جز رویتان که دیدست از روی رنگ رویی |
|
جز چشمتان که دیدست از چشم نور گاهی |
|
|
زینان سیاه گرتر نشنیدهام سپیدی |
|
زینها سپیدگرتر کم دیدهام سیاهی |
|
|
گر چنبر فلکرا ماهیست مر شما را |
|
صد چنبرست هر سو هر چنبری و ماهی |
|
|
تا باده ده شمایید اندر میان مجلس |
|
از باده توبه کردن نبود مگر گناهی |
|
|
از روی بینیازی بیجاده که رباید |
|
ورنه چه خیزد آخر بیجاده را ز کاهی |
|
|
از تیزی سنانتان هر ساعت از سنایی |
|
آهی همی برآید جانی میان آهی |
|