| | | | | | |
|
بر دوزخ هم کفر و هم ایمان تراست |
|
بر دو لب هم درد و هم درمان تراست |
|
|
گر دو صد یعقوب داری زیبدت |
|
کانچه یوسف داشت صد چندان تراست |
|
|
خندهی تو چون دم عیساست کو |
|
هر چه در لب داشت در دندان تراست |
|
|
چند گویی کان و کان یک ره ببین |
|
کانچه در کانست در ارکان تراست |
|
|
چند گویی جان و جان یک دم بخند |
|
کانچه در جانست در مرجان تراست |
|
|
از لطیفی آنت جان خواند از آنک |
|
هر چه آنرا خواند جان بتوان تراست |
|
|
هر زمان گویی همی چوگان من |
|
گوی از آن کیست گر چوگان تراست |
|
|
چون همی دانی که میدان آن تست |
|
گوی هم می دان که در میدان تراست |
|
|
بنده گر خوبست گر زشت آن تست |
|
عاشق ار دانا و گر نادان تراست |
|
|
صورت ار با تو نباشد گو مباش |
|
خاک بر سر جسم را چون جان تراست |
|
|
من ترا هرگز بنگذارم ولیک |
|
گر تو بگذاری مرا فرمان تراست |
|
|
هیچ مرغ آسان سنایی را نیافت |
|
دولتی مرغی که این آسانتر است |
|