| | | | | | |
|
به دردم به دردم که اندیشه دارم |
|
کز آن یاسمین بر تهی شد کنارم |
|
|
به وقتی که دولت بپیوست با من |
|
بپیوست هجرش به غم روزگارم |
|
|
که داند که حالم چگونست بی تو |
|
که داند که شبها همی چون گذارم |
|
|
خیالش ربودست خواب از دو چشم |
|
گرفتنش باید همی استوارم |
|
|
ز من برد نرمک همی هوشیاری |
|
کنون با غم او نه بس هوشیارم |
|
|
اگر غمگنان را غم اندر دل آمد |
|
چرا غمگنم من چو من دل ندارم |
|
|
چون آن گوهر پاک از من جدا شد |
|
سزد گر من از چشم یاقوت بارم |
|
|
وگر من نپایم به آزاد مردی |
|
ببینند مردم که چون بی قرارم |
|
|
همی داد ندهد زمانه مهان را |
|
اگر داد دادی نرفتی نگارم |
|
|
چو من یادگارش دل راد دارم |
|
دهد هجر گویی به جان زینهارم |
|