| | | | | | |
|
تماشا را یکی بخرام در بستان جان ای جان |
|
ببین در زیر پای خویش جان افشان جان ای جان |
|
|
نخواهد جان دگر جانی اگر صد جان برافشاند |
|
که بس باشد قبول تو بقای جان جان ای جان |
|
|
ترا یارست بس در جان ز بهر آنکه نشناسد |
|
ز خوبان جز تو در عالم همی درمان جان ای جان |
|
|
ز بهر چشم خوب تو برای دفع چشم بد |
|
کمال عافیت باشد همه قربان جان ای جان |
|
|
از آن تا در دل و دیده گهر جز عشق تو نبود |
|
برون روید گهر هر دم ز بحر و کان جان ای جان |
|
|
همه عالم چو حرف «ن» از آن در خدمتت مانده |
|
که از کل نکورویان تویی خاص آن جان ای جان |
|
|
ز بهر سرخ رویی جان چه باشد گر به یک غمزه |
|
ز خوبان جان براندایی تو در میدان جان ای جان |
|
|
به نور روی تست اکنون همه توحید عقل من |
|
به کفر زلف تست اکنون همه ایمان جان ای جان |
|
|
سنایی وار در عالم ز بهر آبروی خود |
|
سنایی خاکپای تست سر دیوان جان ای جان |
|