| | | | | | |
|
خنده گریند همی لاف زنان بر در تو |
|
گریه خندند همی سوختگان در بر تو |
|
|
دل آن روح گسسته که ندارد دل تو |
|
سر آن حور بریده که ندارد سر تو |
|
|
گاه دشنام زدن طاقچهی گوش مرا |
|
حقههای شکرین گرد دو تا شکر تو |
|
|
تا خط تو بدمیدست ز بهر خط تو |
|
حرف بوسست چو لبهای قلم چاکر تو |
|
|
شیر چرخت ز پی آب همی سجده برد |
|
من چه سگ باشم تا خاک بوم بر در تو |
|
|
نیست در چنبر نه چرخ یکی پروین بیش |
|
هست پروین کده ره چنبری از عنبر تو |
|
|
عنبر از چنبر زلفت چو خرد یافتهام |
|
تا مگر راه دهد سوی خودم چنبر تو |
|
|
سیم در سنگ بسی باشد لیک اندر کان |
|
سنگ در سیم دل تست پس اندر بر تو |
|
|
عارم این بس که بوم پیشرو دشمن تو |
|
فخرم آن بس که بوم رخت کش لشگر تو |
|
|
برده شد ز آتش تو پیش سراپردهی جان |
|
آب حیوان روان ز آن دو رده گوهر تو |
|
|
قطب گردم چو بگردم ز پی خدمت تو |
|
پای بر جای چو پرگار به گرد سر تو |
|
|
شمع نور فلکی خواهد هر لحظه همی |
|
شعله از مشعلهی روی ضیاگستر تو |
|
|
ز آرزوی رخ چون ماه تو هر روز چو صبح |
|
دل همی چاک زند پیش درت کهتر تو |
|
|
خور گردون چو مه از پیش رخت کاست کند |
|
که ندارد خود گردون فری اندر خور تو |
|
|
از سنایی به بها هر دم صد جان خواهد |
|
بهر یک بوسه دو تا بسد جان پرور تو |
|