| | | | | | |
|
در زلف تو دادند نگارا خبر دل |
|
معذورم اگر آمدهام بر اثر دل |
|
|
یا دل بر من باز فرست ای بت مه رو |
|
یا راه مرا باز نما تو به بر دل |
|
|
نی نی که اگر نیست ترا هیچ سر ما |
|
ما بی تو نداریم دل خویش و سر دل |
|
|
چندین سر اندیشه و تیمار که دارد |
|
تا گه جگر یار خورد گه جگر دل |
|
|
بی عشق تو دل را خطری نیست بر ما |
|
هر چند که صعب ست نگارا خطر دل |
|
|
تا دل کم عشق تو در بست به شادی |
|
بستیم به جان بر غم عشقت کمر دل |
|
|
چاک زد جان پدر دست صبا دامن گل |
|
خیز تا هر دو خرامیم به پیرامن گل |
|
|
تیره شد ابر چو زلفین تو بر چهرهی رخ |
|
تا بیاراست چو روی تو رخ روشن گل |
|
|
همه شب فاخته تا روز همی گرید زار |
|
ز غم گل چو من از عشق تو ای خرمن گل |
|
|
زان که گل بندهی آن روی خوش خرم تست |
|
در هوای رخ تو دست من و دامن گل |
|
|
گل برون کرد سر از شاخ به دل بردن خلق |
|
تا بسی جلوه گری کرد هوا بر تن گل |
|
|
تا گل عارض تو دید فرو ریخت ز شرم |
|
با گل عارض تو راست نیاید فن گل |
|