| | | | | | |
|
دل به تحفه هر که او در منزل جانان کشد |
|
از وجود نیستی باید که خط بر جان کشد |
|
|
در نوردد مفرش آزادگی از روی عقل |
|
رخت بدبختی ز دل از خانهی احزان کشد |
|
|
گر چه دشوارست کار عاشقی از بهر دوست |
|
از محبت بر دل و جان رخت عشق آسان کشد |
|
|
رهروی باید که اندر راه ایمان پی نهد |
|
تا ز دل پیمانهی غم بر سر پیمان کشد |
|
|
دین و پیمان و امانت در ره ایمان یکیست |
|
مرد کو تا فضل دین اندر ره ایمان کشد |
|
|
لشکر لا حول را بند قطیعت بگسلد |
|
وز تفاوت بر شعاع شرع شادروان کشد |
|
|
خلق پیغمبر کجا تا از بزرگان عرب |
|
جور و رنج ناسزایان از پی یزدان کشد |
|
|
صادقی باید که چون بوبکر در صدق و صواب |
|
زخم مار و بیم دشمن از بن دندان کشد |
|
|
یا نه چون عمر که در اسلام بعد از مصطفا |
|
از عرب لشکر ز جیحون سوی ترکستان کشد |
|
|
پارسایی کو که در محراب و مصحف بی گناه |
|
تا ز غوغا سوزش شمشیر چون عثمان کشد |
|
|
حیدر کرار کو کاندر مصاف از بهر دین |
|
در صف صفین ستم از لشکر مروان کشد |
|