| | | | | | |
| |
ساقیا می ده که جز می عشق را پدرام نیست |
|
وین دلم را طاقت اندیشه‌ی ایام نیست |
|
| |
پخته‌ی عشقم شراب خام خواهی زان کجا |
|
سازگار پخته جانا جز شراب خام نیست |
|
| |
با فلک آسایش و آرام چون باشد ترا |
|
چون فلک را در نهاد آسایش و آرام نیست |
|
| |
عشق در ظاهر حرامست از پی نامحرمان |
|
زان که هر بیگانه‌ای شایسته‌ی این نام نیست |
|
| |
خوردن می نهی شد زان نیز در ایام ما |
|
کاندرین ایام هر دستی سزای جام نیست |
|
| |
تا نیفتد بر امید عشق در دام هوا |
|
کاین ره خاصست اندر وی مجال عام نیست |
|
| |
هست خاص و عام نی نزدیک هر فرزانه‌ای |
|
دانه‌ی دام هوا جز جام جان انجام نیست |
|
| |
جاهلان را در چراگه دام هست و دانه نی |
|
عاشقان را باز در ره دانه هست و دام نیست |
|
