سنایی غزنوی (غزلیات)/صبحدمان مست برآمد ز کوی

by سنایی غزنوی

	صبحدمان مست برآمد ز کوی			زلف پژولیده و ناشسته روی
	ز آن رخ ناشسته‌ی چون آفتاب			صبح ز تشویر همی کند روی
	از پی نظاره‌ی آن شوخ چشم			شوی جدا گشته ز زن زن ز شوی
	بوسه همی رفت چو باران ز لب			در طرب و خنده و درهای و هوی
	بهر غذای دل از آنوقت باز			بوسه چنانست لبم گرد کوی
	ریخت همی آب شب و آب روز			آتش رویش به شکنهای موی
	همچو سنایی ز دو رویان عصر			روی بگردان که نیابیش روی