| | | | | | |
|
تا بد و نیک جهان پیش تو یکسان نشود |
|
کفر در دیدهی انصاف تو پنهان نشود |
|
|
تا چو بستان نشوی پی سپر خلق ز شوق |
|
دلت از شوق ملک روضه و بستان نشود |
|
|
تا مهیا نشوی حال تو نیکو نشود |
|
تا پریشان نشوی کار به سامان نشود |
|
|
تا تو در دایرهی فقر فرو ناری سر |
|
خانهی حرص تو و آز تو ویران نشود |
|
|
تا تو خوشدل نشوی در پی دلبر نرسی |
|
تا که از جان نبری جفت تو جانان نشود |
|
|
هر که در مصر شود یوسف چاهی نبود |
|
و آنکه بر طور شود موسی عمران نشود |
|
|
تو چنان والهی نانی ز حریصی که اگر |
|
جان شود خالی از جسم تو یک نان نشود |
|
|
صد نمازت بشود باک نداری به جوی |
|
چست میباشی تا خدمت سلطان نشود |
|
|
راه مخلوقان گیری و نیندیشی هیچ |
|
دیو بر تخت سلیمان چو سلیمان نشود |
|
|
دامن عشق نگهدار که در دیدهی عقل |
|
سرو آزاد تو جز خار مغیلان نشود |
|
|
مرد باید که سخندان بود و نکته شناس |
|
تا چو میگوید از آن گفته پشیمان نشود |
|
|
گر فرشته بزند راه تو شیطان تو اوست |
|
دیو دیوان تو با دیو به زندان نشود |
|
|
بی خود از هیچ به کفر آیی و این نیست عظیم |
|
با خود از هیچ به دین آیی و درمان نشود |
|
|
دست بتگر ببر و زینت بتخانه بسوز |
|
گر بت نفس و هوای تو مسلمان نشود |
|
|
کم زن بد دل یک لخت به عذرا نزند |
|
عاشق مصلح در مصلحت جان نشود |
|
|
خانهی سودا ویران کن و آسان بنشین |
|
حامل عاقل با زیره به کرمان نشود |
|
|
خواجه گر مردی زین نکته برون آی و مپای |
|
صوفی صافی در خدمت دهقان نشود |
|
|
گر تو رنگ آوری و طیره شوی غم نخورم |
|
سنگ اگر لعل شود جز به بدخشان نشود |
|
|
در سراپردهی فقر آی و ز اوباش مترس |
|
سینهی جاهل جز غارت شیطان نشود |
|
|
شربت از دست سنایی خور و ایمن میباش |
|
زان که گاه طمع او بر در خصمان نشود |
|