| | | | | | |
| |
دیده نبیند همی، نقش نهان ترا |
|
بوسه نیابد همی، شکل دهان ترا |
|
| |
حسن بدان تا کند جلوه گهت بر همه |
|
پیرهن هست و نیست، ساخت نهان ترا |
|
| |
در همه‌ی هست و نیست، از تری و تازگی |
|
نیست نهانخانه‌ای ثروت جان ترا |
|
| |
زان لب تو هر دمی گردد باریک‌تر |
|
کز شکر و آب کرد روح لبان ترا |
|
| |
هیچ اگر بینمی شکل میانت به چشم |
|
جان نهمی بر میان شکل میان ترا |
|
| |
بوسه دهد خلد و حور، پای و رکیب ترا |
|
سجده کند عقل و روح دست و عنان ترا |
|
| |
چون تو به آماج‌گاه تیر نهی بر کمان |
|
تیر فلک زه کند تیر و کمان ترا |
|
| |
پرده‌زنان روز و شب حلقه‌ی زلف ترا |
|
غاشیه کش چرخ پیر بخت جوان ترا |
|
| |
برد دل و گوش و هوش بهر جواز لبت |
|
نام شکر گر شدست کام و زبان ترا |
|
| |
قبله‌ی خود ساخت عشق از پی ایمان و کفر |
|
زلف نگون ترا روی ستان ترا |
|
| |
فتنه جان کرد صنع نرگس شوخ ترا |
|
انس روان ساخت طبع سرو روان ترا |
|
| |
پیشروان بهشت بر پر و بال خرد |
|
نسخه‌ی دین خوانده‌اند سیرت و سان ترا |
|
| |
دیده‌ی جانها بخورد نوک سنانت ولیک |
|
جان سنایی کند شکر سنان ترا |
|
| |
از پی ضعف میان حرز چه جویی ز من |
|
خدمت خسرو نه بس حرز میان ترا |
|
| |
سلطان بهرامشاه آنکه به تایید حق |
|
هست بحق پاسبان خانه و جان ترا |
|
| |
هیبتش ار نیستی شحنه وجود ترا |
|
جان ز عدم جویدی نام و نشان ترا |
|
