| | | | | | |
|
درین دور احسان نخواهیم یافت |
|
شکر در نمکدان نخواهیم یافت |
|
|
جهان سر به سر ظلم و عدوان گرفت |
|
درو عدل و احسان نخواهیم یافت |
|
|
سگ آدمی رو ولایت پرست |
|
کسی آدمی سان نخواهیم یافت |
|
|
به دوری که مردم سگی میکنند |
|
درو گرگ چوپان نخواهیم یافت |
|
|
توقع درین دور درد دل است |
|
درو راحت جان نخواهیم یافت |
|
|
به یوسفدلان خوی لطف و کرم |
|
ازین گرگ طبعان نخواهیم یافت |
|
|
ازین سان که دین روی دارد به ضعف |
|
درو یک مسلمان نخواهیم یافت |
|
|
مسلمان همه طبع کافر گرفت |
|
دگر اهل ایمان نخواهیم یافت |
|
|
شیاطین گرفتند روی زمین |
|
کنون در وی انسان نخواهیم یافت |
|
|
بزرگان دولت کرامند لیک |
|
کرم زین کریمان نخواهیم یافت |
|
|
سخاوت نشان بزرگی بود |
|
ولی زین بزرگان نخواهیم یافت |
|
|
سخا و کرم دوستی علی است |
|
که در آل مروان نخواهیم یافت |
|
|
وگر ز آنکه مطلوب ما راحت است |
|
در ایام ایشان نخواهیم یافت |
|
|
درین شوربختی به جز عیش تلخ |
|
ازین ترش رویان نخواهیم یافت |
|
|
درین مردگان جان نخواهیم دید |
|
و زین ممسکان نان نخواهیم یافت |
|
|
توانگر دلی کن، قناعت گزین |
|
که نان زین گدایان نخواهیم یافت |
|
|
ازین قوم نیکی توقع مدار |
|
کزین ابر باران نخواهیم یافت |
|
|
درین چهارسو آنچه مردم خرند |
|
به غیر از غم ارزان نخواهیم یافت |
|
|
مکن رو ترش ز آنکه بیتلخ و شور |
|
ابایی برین خوان نخواهیم یافت |
|
|
چو یعقوب و یوسف درین کهنه حبس |
|
مقام عزیزان نخواهیم یافت |
|
|
به جز بیت احزان نخواهیم دید |
|
به جز کید اخوان نخواهیم یافت |
|
|
به دردی که داریم از اهل عصر |
|
بمیریم و درمان نخواهیم یافت |
|
|
بگو سیف فرغانی و ختم کن |
|
درین دور احسان نخواهیم یافت |
|