| | | | | | |
|
در شب زلف تو قمر دیدن |
|
خوش بود خاصه هر سحر دیدن |
|
|
تا به کی همچو سایهی خانه |
|
آفتاب از شکاف در دیدن |
|
|
پرده بردار از آن رخ پر نور |
|
که ملولم ز ماه و خور دیدن |
|
|
گر چه کس را نمیشود حاصل |
|
لذت شکر از شکر دیدن |
|
|
هست دشوار دیدن تو چنان |
|
که ز خود مشکل است سر دیدن |
|
|
روی منما به هر ضعیف دلی |
|
گر چه ناید ز بیبصر دیدن |
|
|
که چو سیماب مضطرب گردد |
|
دل مسکین ز روی زر دیدن |
|
|
میوهای ده ز باغ وصل مرا |
|
که دلم خون شد از زهر دیدن |
|
|
آشنای تو را سزد زین باغ |
|
همچو بیگانگان شجر دیدن |
|
|
طالب ریت مثر شد |
|
چون کلیمالله از اثر دیدن |
|
|
گر چه صبرم گرفته است کمی |
|
شوقم افزون شود به هر دیدن |
|
|
زخم چوگان شوق میباید |
|
بر دل از بهر ره نور دیدن |
|
|
گرد میدان عشق مینتوان |
|
به سر خود چو گوی گردیدن |
|
|
ای دل، ای دل تو را همه چیزی |
|
شد میسر ازو مگر دیدن |
|
|
به فروغ چراغ عشق توان |
|
هر دو عالم به یک نظر دیدن |
|
|
جان معنی و معنی جان را |
|
در پس پردهی صور دیدن |
|
|
اوست پیش و پس همه چیزی |
|
چون غلط میکنی تو در دیدن؟ |
|
|
علم رسمیت منع کرد از عشق |
|
به صدف ماندی از گهر دیدن |
|
|
مرد این ره نظر به خود نکند |
|
از عجایب درین سفر دیدن |
|
|
گر سر این رهت بود شرط است |
|
پای طاوس را چو پر دیدن |
|
|
نزد ما از خواص این ره هست |
|
در یکی گام صد خطر دیدن |
|
|
چند خود را خلاف باید کرد |
|
در مقامات خیر و شر دیدن |
|
|
تا دل و دیده اتفاق کنند |
|
روی او را به یکدگر دیدن |
|