شاهنامه (تصحیح ترنر ماکان)/آغاز کتاب

by فردوسی

بسم اللّه الرحمن الرحیم

	بنامِ خداوندِ جان و خرد			کزین برتر اندیشه برنگذرد
	خداوندِ نام و خداوندِ جای			خداوندِ روزی‌ده رهنمای
	خداوندِ گیهان و گردان سپهر			فروزندهٔ ماه و ناهید و مهر
	ز نام و نشان و گمان برتر است			نگارندهٔ بر شده گوهر است
	به بینندگان آفریننده را			نبینی مرنجان دو بیننده را
	نیابد بدو نیز اندیشه راه			که او برتر از نام و از جایگاه
	سخن هر چه زین گوهران بگذرد			نیابد بدو راه جان و خرد
	خرد را و جان را همی سنجد او			در اندیشهٔ سخته کی گنجد او
	ستودن نداند کس او را چو هست			میان بندگی را ببایدت بست
	خرد گر سخن برگزیند همی			همان را ستاید که بیند همی
	بدین آلت رای و جان و روان			ستود آفریننده را کی توان
	بهستیش باید که خستو شوی			ز گفتار بی‌کار یک سو شوی
	پرستنده باشی و جوینده راه			به فرمانها ژرف کردن نگاه
	توانا بود هر که دانا بود			ز دانش دل پیر برنا بود
	از این پرده برتر سخن‌گاه نیست			به هستیش اندیشه را راه نیست