فخرالدین عراقی (غزلیات)/ایندم منم که بیدل و بی‌یار مانده‌ام

by فخرالدین عراقی

	ایندم منم که بیدل و بی‌یار مانده‌ام			در محنت و بلا چه گرفتار مانده‌ام؟
	با اهل مدرسه چو به اقرار نامدم			با اهل مصطبه چه به انکار مانده‌ام؟
	در صومعه چو مرد مناجات نیستم			در میکده ز بهر چه هشیار مانده‌ام؟
	در کعبه چون که نیست مرا جای، لاجرم			قلاش وار بر در خمار مانده‌ام
	ساقی، بیار درد و از این درد یک زمان			بازم رهان، که با غم و تیمار مانده‌ام
	در کار شو کنون، غم کاری بخور، که من			از کار هر دو عالم بی‌کار مانده‌ام
	کاری بکن، که کار عراقی ز دست رفت			در کار او ببین که: چه غمخوار مانده‌ام