| | | | | | |
|
تا کی از دست فراق تو ستمها بینیم؟ |
|
هیچ باشد که تو را بار دگر وابینیم |
|
|
دل دهیم، از سر زلف تو چو بویی یابیم |
|
جان فشانیم، اگر آن رخ زیبا بینیم |
|
|
روی خوب تو که هر دم دگران میبینند |
|
چه شود گر بگذاری تو دمی ما بینیم؟ |
|
|
ما که دور از تو ز هجرانت به جان آمدهایم |
|
از فراق تو بگو: چند بلاها بینیم؟ |
|
|
خورد زنگار غمت آینهی دل به فسوس |
|
نیست ممکن که جمال تو در آنجا بینیم |
|
|
گم شد آخر دل ما، بر در تو آمدهایم |
|
تا بود کان دل گمکردهی خود وابینیم |
|
|
گر بیابیم دلی، بر سر کویت یابیم |
|
ور ببینیم رخی، در دل بینا بینیم |
|
|
روی بنمای، که امروز ندیدیم رخت |
|
ای بسا حسرت و اندوه که فردا بینیم! |
|
|
روی زیبای تو، ای دوست، به کام دل خویش |
|
تا عراقی بنمیرد نه همانا بینیم |
|