| | | | | | |
|
جانا، نظری، که دل فگار است |
|
بخشای، که خسته نیک زار است |
|
|
بشتاب، که جان به لب رسید است |
|
دریاب کنون، که وقت کار است |
|
|
رحم آر، که بیتو زندگانی |
|
از مرگ بتر هزار بار است |
|
|
دیری است که بر در قبول است |
|
بیچاره دلم ، که نیک خوار است |
|
|
نومید چگونه باز گردد؟ |
|
از درگهت، آن کامیدوار است |
|
|
ناخورده دلم شراب وصلت |
|
از دردی هجر در خمار است |
|
|
مگذار به کام دشمن ، ای دوست |
|
بیچاره مرا ، که دوستدار است |
|
|
رسواش مکن به کام دشمن |
|
کو خود ز رخ تو شرمسار است |
|
|
خرم دل آن کسی، که او را |
|
اندوه و غم تو غمگسار است |
|
|
یادیش ازین و آن نیاید |
|
آن را که، چو تو نگار، یار است |
|
|
کار آن دارد، که بر در تو |
|
هر لحظه و هر دمیش بار است |
|
|
نی آنکه همیشه چون عراقی |
|
بر خاک درت چو خاک خوار است |
|