فخرالدین عراقی (غزلیات)/ز دلتنگی به جانم با که گویم؟

by فخرالدین عراقی

	ز دلتنگی به جانم با که گویم؟			ز غصه ناتوانم، با که گویم؟
	ز تنهایی ملولم، چند نالم؟			ز بی‌یاری به جانم، با که گویم؟
	به عالم در، ندارم غمگساری			نمی‌دارم، ندانم با که گویم؟
	ز غصه صدهزاران قصه دارم			ولی پیش که خوانم؟ با که گویم؟
	چو مرغ نیم بسمل در غم یار			میان خون تپانم، با که گویم؟
	فتاده چون بود در دام صیدی؟			ز محنت همچنانم، با که گویم؟
	به کام دوستان بودم، کنون باز			به کام دشمنانم، با که گویم؟
	مرا از زندگانی نیست سودی			ز هستی در زیانم، با که گویم؟
	همه بیداد بر من از عراقی است			ز بودش در فغانم، با که گویم؟