فخرالدین عراقی (غزلیات)/صبا وقت سحر گویی ز کوی یار می‌آید

by فخرالدین عراقی

	صبا وقت سحر گویی ز کوی یار می‌آید			که بوی او شفای جان هر بیمار می‌آید
	نسیم خوش مگر از باغ جلوه می‌دهد گل را			که آواز خوش از هر سو ز خلقی زار می‌آید
	بیا در گلشن ای بی‌دل، به بوی گل برافشان جان			که از گلزار و گل امروز بوی یار می‌آید
	گل از شادی همی خندد، من از غم زار می‌گریم			که از گلشن مرا یاد از رخ دلدار می‌آید
	ز بستان هیچ در چشمم نمی‌آید، مگر آبی			که در چشمم ز یاد او دمی صدبار می‌آید
	اگر گلزار می‌آید کسی را خوش، مرا باری			نسیم کوی او خوشتر ز صد گلزار می‌آید
	مرا چه از گل و گلزار؟ کاندر دست امیدم			ز گلزار وصال یار زخم خار می‌آید
	عراقی خسته دل هردم ز سویی می‌خورد زخمی			همه زخم بلا گویی برین افگار می‌آید