| | | | | | |
|
طرهی یار پریشان چه خوش است |
|
قامت دوست خرامان چه خوش است |
|
|
خط خوش بر لب جانان چه نکوست |
|
سبزه و چشمهی حیوان چه خوش است |
|
|
از می عشق دلی مست و خراب |
|
همچو چشم خوش جانان چه خوش است |
|
|
در خرابات خراب افتاده |
|
عاشق بی سر و سامان چه خوش است |
|
|
آن دل شیفتهی ما بنگر |
|
در خم زلف پریشان چه خوش است |
|
|
یوسف گم شدهی ما را بین |
|
کاندر آن چاه زنخدان چه خوش است |
|
|
لذت عشق بتم از من پرس |
|
تو از آن بیخبری کان چه خوش است |
|
|
تو چه دانی که شکر خندهی او |
|
از دهان شکرستان چه خوش است؟ |
|
|
چه شناسی که می و نقل بهم |
|
از لب آن بت خندان چه خوش است |
|
|
گر ببینی که به وقت مستی |
|
لب من بر لب جانان چه خوش است |
|
|
یار ساقی و عراقی باقی |
|
وه که این عیش بدینسان چه خوش است |
|