| | | | | | |
| |
عراقی بار دیگر توبه بشکست |
|
ز جام عشق شد شیدا و سرمست |
|
| |
پریشان سر زلف بتان شد |
|
خراب چشم خوبان است پیوست |
|
| |
چه خوش باشد خرابی در خرابات |
|
گرفته زلف یار و رفته از دست |
|
| |
ز سودای پریرویان عجب نیست |
|
اگر دیوانه‌ای زنجیر بگسست |
|
| |
به گرد زلف مهرویان همی گشت |
|
چو ماهی ناگهان افتد در شست |
|
| |
به پیران سر، دل و دین داد بر باد |
|
ز خود فارغ شد و از جمله وارست |
|
| |
سحرگه از سر سجاده برخاست |
|
به بوی جرعه‌ای زنار بربست |
|
| |
ز بند نام و ننگ آنگه شد آزاد |
|
که دل را در سر زلف بتان بست |
|
| |
بیفشاند آستین بر هردو عالم |
|
قلندوار در میخانه بنشست |
|
| |
لب ساقی صلای بوسه در داد |
|
عراقی توبه‌ی سی‌ساله بشکست |
|
