| | | | | | |
|
عشق سیمرغ است، کورا دام نیست |
|
در دو عالم زو نشان و نام نیست |
|
|
پی به کوی او همانا کس نبرد |
|
کاندر آن صحرا نشان گام نیست |
|
|
در بهشت وصل جانافزای او |
|
جز لب او کس رحیق آشام نیست |
|
|
جمله عالم جرعه چین جام اوست |
|
گرچه عالم خود برون از جام نیست |
|
|
ناگه ار رخ گر براندازد نقاب |
|
سر به سر عالم شود ناکام، نیست |
|
|
صبح و شامم طره و رخسار اوست |
|
گرچه آنجا کوست صبح و شام نیست |
|
|
ای صبا، گر بگذری در کوی او |
|
نزد او ما را جزین پیغام نیست: |
|
|
کای دلارامی که جان ما تویی |
|
بی تو ما را یک نفس آرام نیست |
|
|
هرکسی را هست کامی در جهان |
|
جز لبت ما را مراد و کام نیست |
|
|
هر کسی را نام معشوقی که هست |
|
میبرد، معشوق ما را نام نیست |
|
|
تا لب و چشم تو ما را مست کرد |
|
نقل ما جز شکر و بادام نیست |
|
|
تا دل ما در سر زلف تو شد |
|
کار ما جز با کمند و دام نیست |
|
|
نیک بختی را که در هر دو جهان |
|
دوستی چون توست دشمن کام نیست |
|
|
با عراقی دوستی آغاز کن |
|
گر چه او در خورد این انعام نیست |
|