فخرالدین عراقی (غزلیات)/ما چو قدر وصلت، ای جان و جهان، نشناختیم

by فخرالدین عراقی

	ما چو قدر وصلت، ای جان و جهان، نشناختیم			لاجرم در بوته‌ی هجران تو بگداختیم
	ما که از سوز دل و درد جدایی سوختیم			سوز دل را مرهم از مژگان دیده ساختیم
	بسکه ما خون جگر خوردیم از دست غمت			جان ما خون گشت و دل در موج خون انداختیم
	در سماع دردمندان حاضر آ، یارا، دمی			بشنو این سازی که ما از خون دل بنواختیم
	عمری اندر جست‌و جویت دست و پایی می‌زدیم			عمر ما، افسوس، بگذشت و تو را نشناختیم
	زان چنین ماندیم اندر ششدر هجرت، که ما			بر بساط راستی نزد وفا کژ باختیم
	چون عراقی با غمت دیدیم خوش، ما همچو او			از طرب فارغ شدیم و با غمت پرداختیم