فخرالدین عراقی (غزلیات)/هر که او دعوی مستی می‌کند
| هر که او دعوی مستی می‌کند | آشکارا بت‌پرستی می‌کند | |||||
| هستی آن را می‌سزد کز نیستی | هر نفس صدگونه هستی می‌کند | |||||
| هر که از خاک درش رفعت نیافت | لاجرم سر سوی پستی می‌کند | |||||
| دل که خورد از جام عشقش جرعه‌ای | بی‌خبر شد، شور و مستی می‌کند | |||||
| دل چو خواهم باختن در پای او | جان ز شوقش پیش دستی می‌کند | |||||
| چند گویی کو جفا تا کی کند؟ | ای عراقی، تا تو هستی می‌کند | |||||