| | | | | | |
| |
پشت بر روزگار باید کرد |
|
روی در روی یار باید کرد |
|
| |
چون ز رخسار پرده برگیرد |
|
در دمش جان نثار باید کرد |
|
| |
پیش شمع رخش چو پروانه |
|
سوختن اختیار باید کرد |
|
| |
از پی یک نظاره بر در او |
|
سال‌ها انتظار باید کرد |
|
| |
تا کند یار روی در رویت |
|
دلت آیینه‌وار باید کرد |
|
| |
تات در بوته‌زار بگدازد |
|
قلب خود را عیار باید کرد |
|
| |
تا نهد بر سرت عزیزی پای |
|
خویش، چون خاک خوار باید کرد |
|
| |
ور تو خود را ز خاک به دانی |
|
خود تو را سنگساز باید کرد |
|
| |
تا دهی بوسه بر کف پایش |
|
خویشتن را غبار باید کرد |
|
| |
دشمنی کت ز دوست وا دارد |
|
زودت از وی فرار باید کرد |
|
| |
ور ز چشمت نهان بود دشمن |
|
پس دو چشمت چهار باید کرد |
|
| |
دشمن خود تویی، چو در نگری |
|
با خودت کارزار باید کرد |
|
| |
چون عراقی ز دست خود فریاد |
|
هر دمت صدهزار باید کرد |
|
