| | | | | | |
| |
کردم گذری به میکده دوش |
|
سبحه به کف و سجاده بر دوش |
|
| |
پیری به در آمد از خرابات |
|
کین جا نخرند زرق، مفروش |
|
| |
تسبیح بده، پیاله بستان |
|
خرقه بنه و پلاس درپوش |
|
| |
در صومعه بیهده چه باشی؟ |
|
در میکده رو، شراب می‌نوش |
|
| |
گر یاد کنی جمال ساقی |
|
جان و دل و دین کنی فراموش |
|
| |
ور بینی عکس روش در جام |
|
بی‌باده شوی خراب و مدهوش |
|
| |
خواهی که بیابی این چنین کام |
|
در ترک مراد خویشتن کوش |
|
| |
چون ترک مراد خویش گیری |
|
گیری همه آرزو در آغوش |
|
| |
گر ساقی عشق‌از خم درد |
|
دردی دهدت، مخواه سر جوش |
|
| |
تو کار بدو گذار و خوش باش |
|
گر زهر تو را دهد بکن نوش |
|
| |
چون راست نمی‌شود، عراقی، |
|
این کار به گفت و گوی، خاموش! |
|
