| | | | | | |
| |
داعی هر پیشه اومیدست و بوک |
|
گرچه گردنشان ز کوشش شد چو دوک |
|
| |
بامدادان چون سوی دکان رود |
|
بر امید و بوک روزی می‌دود |
|
| |
بوک روزی نبودت چون می‌روی |
|
خوف حرمان هست تو چونی قوی |
|
| |
خوف حرمان ازل در کسب لوت |
|
چون نکردت سست اندر جست و جوت |
|
| |
گویی گرچه خوف حرمان هست پیش |
|
هست اندر کاهلی این خوف بیش |
|
| |
هست در کوشش امیدم بیشتر |
|
دارم اندر کاهلی افزون خطر |
|
| |
پس چرا در کار دین ای بدگمان |
|
دامنت می‌گیرد این خوف زیان |
|
| |
یا ندیدی کاهل این بازار ما |
|
در چه سودند انبیا و اولیا |
|
| |
زین دکان رفتن چه کانشان رو نمود |
|
اندرین بازار چون بستند سود |
|
| |
آتش آن را رام چون خلخال شد |
|
بحر آن را رام شد حمال شد |
|
| |
آهن آن را رام شد چون موم شد |
|
باد آن را بنده و محکوم شد |
|
