| | | | | | |
| |
روی داود از فرش تابان شده |
|
کوهها اندر پیش نالان شده |
|
| |
کوه با داود گشته همرهی |
|
هردو مطرب مست در عشق شهی |
|
| |
یا جبال اوبی امر آمده |
|
هر دو هم‌آواز و هم‌پرده شده |
|
| |
گفت داودا تو هجرت دیده‌ای |
|
بهر من از همدمان ببریده‌ای |
|
| |
ای غریب فرد بی مونس شده |
|
آتش شوق از دلت شعله زده |
|
| |
مطربان خواهی و قوال و ندیم |
|
کوهها را پیشت آرد آن قدیم |
|
| |
مطرب و قوال و سرنایی کند |
|
که به پیشت بادپیمایی کند |
|
| |
تا بدانی ناله چون که را رواست |
|
بی لب و دندان ولی را ناله‌هاست |
|
| |
نغمه‌ی اجزای آن صافی‌جسد |
|
هر دمی در گوش حسش می‌رسد |
|
| |
همنشینان نشنوند او بشنود |
|
ای خنک جان کو به غیبش بگرود |
|
| |
بنگرد در نفس خود صد گفت و گو |
|
همنشین او نبرده هیچ بو |
|
| |
صد سال و صد جواب اندر دلت |
|
می‌رسد از لامکان تا منزلت |
|
| |
بشنوی تو نشنود زان گوشها |
|
گر به نزدیک تو آرد گوش را |
|
| |
گیرم ای کر خود تو آن را نشنوی |
|
چون مثالش دیده‌ای چون نگروی |
|
