مثنوی معنوی/جواب فرعون موسی را و وحی آمدن موسی را علیه‌السلام
| گفت نه نه مهلتم باید نهاد | عشوه‌ها کم ده تو کم پیمای باد | |||||
| حق تعالی وحی کردش در زمان | مهلتش ده متسع مهراس از آن | |||||
| این چهل روزش بده مهلت بطوع | تا سگالد مکرها او نوع نوع | |||||
| تا بکوشد او که نی من خفته‌ام | تیز رو گو پیش ره بگرفته‌ام | |||||
| حیله‌هاشان را همه برهم زنم | و آنچ افزایند من بر کم زنم | |||||
| آب را آرند من آتش کنم | نوش و خوش گیرند و من ناخوش کنم | |||||
| مهر پیوندند و من ویران کنم | آنک اندر وهم نارند آن کنم | |||||
| تو مترس و مهلتش ده دم‌دراز | گو سپه گرد آر و صد حیلت بساز | |||||