| | | | | | |
|
گفت او ای ناصحان من بی ندم |
|
از جهان زندگی سیر آمدم |
|
|
منبلیام زخم جو و زخمخواه |
|
عافیت کم جوی از منبل براه |
|
|
منبلی نی کو بود خود برگجو |
|
منبلیام لاابالی مرگجو |
|
|
منبلی نی کو به کف پول آورد |
|
منبلی چستی کزین پل بگذرد |
|
|
آن نه کو بر هر دکانی بر زند |
|
بل جهد از کون و کانی بر زند |
|
|
مرگ شیرین گشت و نقلم زین سرا |
|
چون قفص هشتن پریدن مرغ را |
|
|
آن قفص که هست عین باغ در |
|
مرغ میبیند گلستان و شجر |
|
|
جوق مرغان از برون گرد قفص |
|
خوش همیخوانند ز آزادی قصص |
|
|
مرغ را اندر قفص زان سبزهزار |
|
نه خورش ماندست و نه صبر و قرار |
|
|
سر ز هر سوراخ بیرون میکند |
|
تا بود کین بند از پا برکند |
|
|
چون دل و جانش چنین بیرون بود |
|
آن قفص را در گشایی چون بود |
|
|
نه چنان مرغ قفص در اندهان |
|
گرد بر گردش به حلقه گربگان |
|
|
کی بود او را درین خوف و حزن |
|
آرزوی از قفص بیرون شدن |
|
|
او همیخواهد کزین ناخوش حصص |
|
صد قفص باشد بگرد این قفص |
|