| | | | | | |
| |
آن یکی یاری پیمبر را بگفت |
|
که منم در بیعها با غبن جفت |
|
| |
مکر هر کس کو فروشد یا خرد |
|
همچو سحرست و ز راهم می‌برد |
|
| |
گفت در بیعی که ترسی از غرار |
|
شرط کن سه روز خود را اختیار |
|
| |
که تانی هست از رحمان یقین |
|
هست تعجیلت ز شیطان لعین |
|
| |
پیش سگ چون لقمه نان افکنی |
|
بو کند آنگه خورد ای معتنی |
|
| |
او ببینی بو کند ما با خرد |
|
هم ببوییمش به عقل منتقد |
|
| |
با تانی گشت موجود از خدا |
|
تابه شش روز این زمین و چرخها |
|
| |
ورنه قادر بود کو کن فیکون |
|
صد زمین و چرخ آوردی برون |
|
| |
آدمی را اندک اندک آن همام |
|
تا چهل سالش کند مرد تمام |
|
| |
گرچه قادر بود کاندر یک نفس |
|
از عدم پران کند پنجاه کس |
|
| |
عیسی قادر بود کو از یک دعا |
|
بی توقف بر جهاند مرده را |
|
| |
خالق عیسی بنتواند که او |
|
بی توقف مردم آرد تو بتو |
|
| |
این تانی از پی تعلیم تست |
|
که طلب آهسته باید بی سکست |
|
| |
جو یکی کوچک که دایم می‌رود |
|
نه نجس گردد نه گنده می‌شود |
|
| |
زین تانی زاید اقبال و سرور |
|
این تانی بیضه دولت چون طیور |
|
| |
مرغ کی ماند به بیضه‌ای عنید |
|
گرچه از بیضه همی آید پدید |
|
| |
باش تا اجزای تو چون بیضه‌ها |
|
مرغها زایند اندر انتها |
|
| |
بیضه‌ی مار ارچه ماند در شبه |
|
بیضه گنجشک را دورست ره |
|
| |
دانه‌ی آبی به دانه سیب نیز |
|
گرچه ماند فرقها دان ای عزیز |
|
| |
برگها هم‌رنگ باشد در نظر |
|
میوه‌ها هر یک بود نوعی دگر |
|
| |
برگهای جسمها ماننده‌اند |
|
لیک هر جانی بریعی زنده‌اند |
|
| |
خلق در بازار یکسان می‌روند |
|
آن یکی در ذوق و دیگر دردمند |
|
| |
همچنان در مرگ یکسان می‌رویم |
|
نیم در خسران و نیمی خسرویم |
|
