| | | | | | |
| |
روستایی گاو در آخر ببست |
|
شیر گاوش خورد و بر جایش نشست |
|
| |
روستایی شد در آخر سوی گاو |
|
گاو را می‌جست شب آن کنج‌کاو |
|
| |
دست می‌مالید بر اعضای شیر |
|
پشت و پهلو گاه بالا گاه زیر |
|
| |
گفت شیر از روشنی افزون شدی |
|
زهره‌اش بدریدی و دل خون شدی |
|
| |
این چنین گستاخ زان می‌خاردم |
|
کو درین شب گاو می‌پنداردم |
|
| |
حق همی‌گوید که ای مغرور کور |
|
نه ز نامم پاره پاره گشت طور |
|
| |
که لو انزلنا کتابا للجبل |
|
لانصدع ثم انقطع ثم ارتحل |
|
| |
از من ار کوه احد واقف بدی |
|
پاره گشتی و دلش پر خون شدی |
|
| |
از پدر وز مادر این بشنیده‌ای |
|
لاجرم غافل درین پیچیده‌ای |
|
| |
گر تو بی‌تقلید ازین واقف شوی |
|
بی نشان از لطف چون هاتف شوی |
|
| |
بشنو این قصه پی تهدید را |
|
تا بدانی آفت تقلید را |
|
