مثنوی معنوی/رجعت به قصه‌ی مریض و عیادت پیغامبر علیه السلام
| این عیادت از برای این صله‌ست | وین صله از صد محبت حامله‌ست | |||||
| در عیادت شد رسول بی ندید | آن صحابی را بحال نزع دید | |||||
| چون شوی دور از حضور اولیا | در حقیقت گشته‌ای دور از خدا | |||||
| چون نتیجه‌ی هجر همراهان غمست | کی فراق روی شاهان زان کمست | |||||
| سایه‌ی شاهان طلب هر دم شتاب | تا شوی زان سایه بهتر ز آفتاب | |||||
| گر سفر داری بدین نیت برو | ور حضر باشد ازین غافل مشو | |||||