| | | | | | |
| |
آن دقوقی داشت خوش دیباجه‌ای |
|
عاشق و صاحب کرامت خواجه‌ای |
|
| |
در زمین می‌شد چو مه بر آسمان |
|
شب‌روان راگشته زو روشن روان |
|
| |
در مقامی مسکنی کم ساختی |
|
کم دو روز اندر دهی انداختی |
|
| |
گفت در یک خانه گر باشم دو روز |
|
عشق آن مسکن کند در من فروز |
|
| |
غرة المسکن احاذره انا |
|
انقلی یا نفس سیری للغنا |
|
| |
لا اعود خلق قلبی بالمکان |
|
کی یکون خالصا فی الامتحان |
|
| |
روز اندر سیر بد شب در نماز |
|
چشم اندر شاه باز او همچو باز |
|
| |
منقطع از خلق نه از بد خوی |
|
منفرد از مرد و زن نه از دوی |
|
| |
مشفقی خلق و نافع همچو آب |
|
خوش شفعیی و دعااش مستجاب |
|
| |
نیک و بد را مهربان و مستقر |
|
بهتر از مادر شهی‌تر از پدر |
|
| |
گفت پیغامبر شما را ای مهان |
|
چون پدر هستم شفیق و مهربان |
|
| |
زان سبب که جمله اجزای منید |
|
جزو را از کل چرا بر می‌کنید |
|
| |
جزو از کل قطع شد بی کار شد |
|
عضو از تن قطع شد مردار شد |
|
| |
تا نپیوندد بکل بار دگر |
|
مرده باشد نبودش از جان خبر |
|
| |
ور بجنبد نیست آن را خود سند |
|
عضو نو ببریده هم جنبش کند |
|
| |
جزو ازین کل گر برد یکسو رود |
|
این نه آن کلست کو ناقص شود |
|
| |
قطع و وصل او نیاید در مقال |
|
چیز ناقص گفته شد بهر مثال |
|
