| | | | | | |
|
گفت ای ناصح خمش کن چند چند |
|
پند کم ده زانک بس سختست بند |
|
|
سختتر شد بند من از پند تو |
|
عشق را نشناخت دانشمند تو |
|
|
آن طرف که عشق میافزود درد |
|
بوحنیفه و شافعی درسی نکرد |
|
|
تو مکن تهدید از کشتن که من |
|
تشنهی زارم به خون خویشتن |
|
|
عاشقان را هر زمانی مردنیست |
|
مردن عشاق خود یک نوع نیست |
|
|
او دو صد جان دارد از جان هدی |
|
وآن دوصد را میکند هر دم فدی |
|
|
هر یکی جان را ستاند ده بها |
|
از نبی خوان عشرة امثالها |
|
|
گر بریزد خون من آن دوسترو |
|
پایکوبان جان برافشانم برو |
|
|
آزمودم مرگ من در زندگیست |
|
چون رهم زین زندگی پایندگیست |
|
|
اقتلونی اقتلونی یا ثقات |
|
ان فی قتلی حیاتا فی حیات |
|
|
یا منیر الخد یا روح البقا |
|
اجتذب روحی وجد لی باللقا |
|
|
لی حبیب حبه یشوی الحشا |
|
لو یشا یمشی علی عینی مشی |
|
|
پارسی گو گرچه تازی خوشترست |
|
عشق را خود صد زبان دیگرست |
|
|
بوی آن دلبر چو پران میشود |
|
آن زبانها جمله حیران میشود |
|
|
بس کنم دلبر در آمد در خطاب |
|
گوش شو والله اعلم بالصواب |
|
|
چونک عاشق توبه کرد اکنون بترس |
|
کو چو عیاران کند بر دار درس |
|
|
گرچه این عاشق بخارا میرود |
|
نه به درس و نه به استا میرود |
|
|
عاشقان را شد مدرس حسن دوست |
|
دفتر و درس و سبقشان روی اوست |
|
|
خامشند و نعرهی تکرارشان |
|
میرود تا عرش و تخت یارشان |
|
|
درسشان آشوب و چرخ و زلزله |
|
نه زیاداتست و باب سلسله |
|
|
سلسلهی این قوم جعد مشکبار |
|
مسلهی دورست لیکن دور یار |
|
|
مسلهی کیس ار بپرسد کس ترا |
|
گو نگنجد گنج حق در کیسهها |
|
|
گر دم خلع و مبارا میرود |
|
بد مبین ذکر بخارا میرود |
|
|
ذکر هر چیزی دهد خاصیتی |
|
زانک دارد هرصفت ماهیتی |
|
|
آن بخاری غصهی دانش نداشت |
|
چشم بر خورشید بینش میگماشت |
|
|
هرکه درخلوت ببینش یافت راه |
|
او ز دانشها نجوید دستگاه |
|
|
با جمال جان چوشد همکاسهای |
|
باشدش ز اخبار و دانش تاسهای |
|
|
دید بردانش بود غالب فرا |
|
زان همی دنیا بچربد عامه را |
|
|
زانک دنیا را همیبینند عین |
|
وآن جهانی را همیدانند دین |
|