| | | | | | |
|
انبیا گفتند با خاطر که چند |
|
میدهیم این را و آن را وعظ و پند |
|
|
چند کوبیم آهن سردی ز غی |
|
در دمیدن در قفض هین تا بکی |
|
|
جنبش خلق از قضا و وعده است |
|
تیزی دندان ز سوز معده است |
|
|
نفس اول راند بر نفس دوم |
|
ماهی از سر گنده باشد نه ز دم |
|
|
لیک هم میدان و خر میران چو تیر |
|
چونک بلغ گفت حق شد ناگزیر |
|
|
تو نمیدانی کزین دو کیستی |
|
جهد کن چندانک بینی چیستی |
|
|
چون نهی بر پشت کشتی بار را |
|
بر توکل میکنی آن کار را |
|
|
تو نمیدانی که از هر دو کیی |
|
غرقهای اندر سفر یا ناجیی |
|
|
گر بگویی تا ندانم من کیم |
|
بر نخواهم تاخت در کشتی و یم |
|
|
من درین ره ناجیم یا غرقهام |
|
کشف گردان کز کدامین فرقهام |
|
|
من نخواهم رفت این ره با گمان |
|
بر امید خشک همچون دیگران |
|
|
هیچ بازرگانیی ناید ز تو |
|
زانک در غیبست سر این دو رو |
|
|
تاجر ترسندهطبع شیشهجان |
|
در طلب نه سود دارد نه زیان |
|
|
بل زیان دارد که محرومست و خوار |
|
نور او یابد که باشد شعلهخوار |
|
|
چونک بر بوکست جمله کارها |
|
کار دین اولی کزین یابی رها |
|
|
نیست دستوری بدینجا قرع باب |
|
جز امید الله اعلم بالصواب |
|