نادره ایام حکیم عمر خیام/رباعیات خیام/سرمست بمیخانه گذر کردم دوش

by عمر خیام

۳۶۰ – ۱۰۷ کم – ۱۸۸ رز

	سرمست بمیخانه گذر کردم دوش؛			پیری دیدم مست و سبوئی بر دوش.
	گفتم که «چرا نداری از یزدان شرم»[۱]			گفتا که «کریمست خدا باده بنوش».[۲]

---

1. رز – گفتم ز خدا شرم نداری ای پیر.
2. رز – گفتا کرم از خداست می نوش خموش.