| | | | | | |
| |
آنچه‌ت بکار نیست چرا جوئی؟ |
|
وانچه‌ت ازو گریز چرا گوئی؟ |
|
| |
به روئی ار به روی کسی آری |
|
بی‌شک به رویت آید بی‌روئی |
|
| |
خوش خوش از جهان و جوانمردی |
|
پیش آر و پیش مار خوی نوئی |
|
| |
بدخو عقاب کوته عمر آمد |
|
کرگس دراز عمر ز خوش خوئی |
|
| |
این زال شوی‌کش چتو بس دیده است |
|
از وی بشوی دست زناشوئی |
|
| |
بنده مشو ز بهر فزونی را |
|
آن را که همچو اوئی و به زوئی |
|
| |
گر دانشت به مال به دست آمد |
|
پس مال می به دانش چون جوئی؟ |
|
| |
چون می‌فروشی آنچه خریده‌ستی؟ |
|
خونی ز خون ز بهر چه می‌شوئی؟ |
|
| |
جان را به علم پوش چو پوشیدی |
|
تن رابه ششتری و به کاکوئی |
|
| |
روشن روانت گنه ز بی‌علمی |
|
تیره تنت چو مشک به خوش‌بوئی |
|
| |
پوینده این جهان و فروزندی |
|
او را از این قبل به تگاپوئی |
|
