| | | | | | |
|
ای آنکه جز طرب نه همی بینمت طلب |
|
گر مردمی ستور مشو، مردمی طلب |
|
|
بر لذت بهیمی چون فتنه گشتهای |
|
بس کردهای بدانکه حکیمت بود لقب |
|
|
چون ننگری که چه مینویسد بر این زمین |
|
یزدان به خط خویش و به انفاس تیرهشب؟ |
|
|
بنویسد آنچه خواهد و خود باز بسترد |
|
بنگر بدین کتابت پر نادر عجب |
|
|
اندیشه کن یکی ز قلمهای ایزدی |
|
در نطفها و خایهی مرغان و بیخ و حب |
|
|
خطی پدرت و دیگر مادرت و تو سوم |
|
خطیت بیدو دیگر سیب و سوم عنب |
|
|
خطیت اسپ و دیگر گاوست و خر سوم |
|
خطیت بارو دیگر برگ و سوم خشب |
|
|
چون نشنوی که دهر چه گوید همی تورا |
|
از رازهای رب نهانک به زیر لب؟ |
|
|
گویدت نرم نرم همی ک «این چه جای توست» |
|
بر خویشتن مپوش و نگهدار راز رب |
|
|
کورند و کر هر آنکه نبینند و نشنوند |
|
بر خاک خط ایزد، وز آسمان خطب |
|
|
ای امتی که ملعون دجال کر کرد |
|
گوش شما ز بس جلب و گونهگون شغب |
|
|
دجال چیست؟ عالم و ، شب چشم کور اوست |
|
وین روز چشم روشن اوی است بیریب |
|
|
چون زو حذرت باید کردن همی نخست |
|
دجال را ببین به حق، ای گاو بیذنب |
|
|
ایزد یکی درخت برآورد بس شریف |
|
از بهر خیر و منفعت خلق در عرب |
|
|
خارش همه شجاعت و شاخش همه سخا |
|
رسته به آب رحمت و حکمت برو رطب |
|
|
آتش دراو زدید و مر او را بسوختید |
|
تو بیوفا ستور و امامانت چون حطب |
|
|
تبت یدا امامک روزی هزار بار |
|
کاین فعل کز وی آمد نامد ز بولهب |
|
|
عهد غدیر خم زن بولهب نداشت |
|
در گردن شماست شده سخت چون کنب |
|
|
و امروز نیستید پشیمان زفعل بد |
|
فعل بد از پدر ماندهاست منتسب |
|
|
چون بشنوی که مکه گرفتهاست فاطمی |
|
بر دلت ذل بیارد و بر تنت تاب و تب |
|
|
ارجو که سخت زود به فوجی سپیدپوش |
|
کینه کشد خدای زفوجی سیه سلب |
|
|
وان آفتاب آل پیمبر کند به تیغ |
|
خون پدر ز گرسنه عباسیان طلب |
|
|
وز خون خلق خاک زمین حله گون کند |
|
از بهر دین حق ز بغداد تا حلب |
|
|
آنگه که روز خویش ببیند لقب فروش |
|
نه رحم یادش آید و نه لهو و نه طرب |
|
|
واندر گلوش تلخ چو حنظل شود عسل |
|
واندر برش درشت چو سوهان شود قصب |
|
|
دعوی همی کند که نبی را خلیفتم |
|
در خلق، این شگفت حدیثی است بوالعجب |
|
|
زیرا که دین سرای رسول است و ملک اوست |
|
کس ملک کس نبرد در اسلام بینسب |
|
|
بر دین و خلق مهتر گشتندی این گروه |
|
بومسلم ارنبودی و آن شور و آن جلب؟ |
|
|
نسبت بدان سبب بگرفتند این گروه |
|
کز جهل مینسب نشناسند از سبب |
|
|
زان روز باز دیو بدیشان علم زدهاست |
|
وز دیو اهل دین به فغاناند و در هرب |
|
|
زیشان جز از محال و خرافات کی شنود |
|
آدینهها و عید نه شعبان و نه رجب؟ |
|
|
گر رود زن رواست امام و نبیدخوار |
|
اسپی است نیز آنکه کند کودک از قصب |
|
|
ای حجت خراسان از ننگ این گروه |
|
دین را به شعر مرثیت آور ندب ندب |
|
|
وز مغرب آفتاب چون برزد مترس اگر |
|
بیرون کنی تو نیز به یمگان سر از سرب |
|