| | | | | | |
|
ای به سر برده خیره عمر طویل |
|
همه بر قال قال و گفتن قیل |
|
|
خبر آری که این روایت کرد |
|
جعفر از سعد و سعد از اسمعیل |
|
|
که پسر بود دو مر آدم را |
|
مه قابیل و کهترش هابیل |
|
|
مر کهین را خدای ما بگزید |
|
تا بکشتش بدین حسد قابیل |
|
|
اندر این قصه نفع و فایده چیست؟ |
|
بنمای آن و بفگن این تطویل |
|
|
گر مراد تو زین سخن قصه است |
|
نیست این قصه سخت خوب و نبیل |
|
|
چون نخوانی حدیث دعد و رباب |
|
یا حدیث بثینه و ان جمیل؟ |
|
|
کان ازین خوشتر است، داده بده |
|
خشم یک سو فگن بیار دلیل |
|
|
ور ندانی تو یار قابیلی |
|
مانده جاوید در عذاب وبیل |
|
|
نیست آگاهیت که پر مثل است |
|
ای خردمند سر به سر تنزیل |
|
|
کعبه رامی که خواست کرد خراب؟ |
|
سورةالفیل را بده تفصیل |
|
|
گر ندانی که این مثل بر کیست |
|
بروی بر طریق ملعون پیل |
|
|
نیست تنزیل سوی عقل مگر |
|
آب در زیر کاه بیتاویل |
|
|
اندر افتی به چاه نادانی |
|
چون نیابی به سوی علم سبیل |
|
|
هیچ مردم مگر به نادانی |
|
بر سر خویش کی زند سجیل؟ |
|
|
هیچ کس دیدهای که گفت «منم |
|
عدوی جبرئیل و میکاییل»؟ |
|
|
یا چه گوئی سرای پیغمبر |
|
جز به بیدانشی فروخت عقیل؟ |
|
|
بفگن از پشت خویش جهل و بدانک |
|
جهل باری است سخت زشت و ثقیل |
|
|
دل و همت بلند و روشن کن |
|
روی روشن چه سود و قد چو میل؟ |
|
|
چون نیاموختی چه دانی گفت؟ |
|
چیز برناید از تهی زنبیل |
|
|
کردی از بر قران و پیش ادیب |
|
نحو سعدان نخوانده، صرف خلیل |
|
|
وانگهی «قال قال حدثنا» |
|
گفتهای صدهزار بر تقلیل |
|
|
چه به کار اینت؟ چون ز مشکلها |
|
آگهی نیستت کثیر و قلیل |
|
|
تا نرفتی به حج نهای حاجی |
|
گرچه کردی سلب کبود به نیل |
|
|
تن به علم و عمل فریشته کن |
|
نام چه صالح و چه اسمعیل |
|
|
تره و سرکه هست و نانت نیست |
|
قامتت کوته است و جامه طویل |
|
|
آب و قندیل هست با تو ولیک |
|
روغنت هیچ نیست در قندیل |
|
|
لاجرم چونت مرد پیش آید |
|
زو ببایدت جست میل به میل |
|
|
از تو زایل نگشت علت جهل |
|
چون طبیبیت کرد عزراییل |
|
|
با سبکسار کس مکن صحبت |
|
تا نمانی حقیر و خوار و ذلیل |
|
|
ز استر و محملت فرود افتی |
|
ای پسر، چون سبک بودت عدیل |
|
|
مگزین چیز بر سخا که ثنا |
|
ماهی است و سخا برو نشپیل |
|
|
دود دوزخ نبیند ایچ سخی |
|
بوی جنت نیابد ایچ بخیل |
|
|
جز که در کار دین و جستن علم |
|
در همه کارها مکن تعجیل |
|
|
چون بود بر حرام وقف تنت |
|
یا بود بر هجا زبانت سبیل |
|
|
به همه عمر مر تو را نبود |
|
جز که دیو لعین ندیم و وکیل |
|
|
ذوالجلال از تو هیچ راضی نیست |
|
چند جوئی رضای میر جلیل؟ |
|
|
بنکوهی جهود و ترسا را |
|
تو چه داری بر این دو تن تفضیل؟ |
|
|
چون ندانی که فضل قرآن چیست |
|
پس چه فرقان تو را و چه انجیل |
|
|
سیل مرگ از فراز قصد تو کرد |
|
خیز، برخیز از مهول مسیل |
|
|
کردهای هیچ توشهای ره را؟ |
|
نیک بنگر یکی به رای اصیل |
|
|
بنگر آن هول روز را که کند |
|
هول او کوه را کثیب مهیل |
|
|
بد بدل شد به نیکت ار نکنی |
|
مر گزیدهی خدای را تبدیل |
|
|
وز جهان علم دین بری و سخا |
|
حکمت و پند ماند از تو بدیل |
|
|
شعر حجت بدیل حجتدار |
|
پر ز معنی خوب و لفظ جزیل |
|