| | | | | | |
|
ای خداوند این کبود خراس |
|
صد هزاران تو را ز بنده سپاس |
|
|
که به آل رسول خویش مرا |
|
برهاندی از این رمهی نسناس |
|
|
تا متابع بوم رسول تو را |
|
نروم بر مراد خویش و قیاس |
|
|
هم مقصر بوم به روز و به شب |
|
به سپاست بر آورم انفاس |
|
|
شکر و حمد تو را زبان قلم است |
|
بندگان را و روز و شب قرطاس |
|
|
نامهها پیش تو همی آید |
|
هم ز بیدار دل هم از فرناس |
|
|
هیچ کاری از این دو نامه برون |
|
نکند کافر و خدایشناس |
|
|
آتش دوزخ است ناقد خلق |
|
او شناسد ز سیم پاک نحاس |
|
|
داد من بیگمان بر آیدمی |
|
روز حشر از نبیرهی عباس |
|
|
وز گروهی که با رسول و کتاب |
|
فتنهگشتند بریکی به قیاس |
|
|
این ستوران کرده در گردن |
|
رسن جهل و سلسلهی وسواس |
|
|
من چه کردم اگر بدان جاهل |
|
نفرستاد وحی ربالناس؟ |
|
|
با نبوت چه کار بود او را |
|
چون برفت از پس رش و کرباس؟ |
|
|
لاجرم امتش به برکت او |
|
کوفتهستند پای خویش به فاس |
|
|
دو مخالف بخواند امت را |
|
چو دو صیاد صید را سوی داس |
|
|
بردهگشتند یکسر این ضعفا |
|
وان دو صیاد هر یکی نخاس |
|
|
به خراسی کشید هر یکشان |
|
که سزاوارتر ز خر به خراس |
|
|
هر چه کان گفت «لایجوز چنین» |
|
آن دگر گفت «عندنا لاباس» |
|
|
اینت مسکر حرام کرد چو خوگ |
|
وانت گفتا بجوش و پر کن طاس |
|
|
دو مخالف امام گشتهستند |
|
چون سیاه و سپید و خز و پلاس |
|
|
نشد از ما بدین رسن یک تا |
|
هر که بشناخت پای خویش از راس |
|
|
لیکن اندر دل خسان آسان |
|
چون به خس مار درخزد خناس |
|
|
از ره نام همچو یک دگرند |
|
سوی بیعقل هرمس و هرماس |
|
|
لیکن از راه عقل هشیاران |
|
بشناسند فربهی ز اماس |
|
|
ای خردمند هوش دار که خلق |
|
بس به اسداس در زدند اخماس |
|
|
سخت بد گشت نقدها مستان |
|
درم از کس مگر به سخت مکاس |
|
|
دور باش از مزوری که به مکر |
|
دام قرطاس دارد و انقاس |
|
|
تیزتر گشت و جهل را بازار |
|
سوی جهال صد ره از الماس |
|
|
نیست از نوع مردم آنک امروز |
|
شخص و انواع داند و اجناس |
|
|
خرد و جهل کی شوند عدیل؟ |
|
بز را نیست آشنا رواس |
|
|
میشتابد چو سیل سوی نشیب |
|
خلق سوی نشاط و لهو و لباس |
|
|
من همانا که نیستم مردم |
|
چون نیم مرد رود و مجلس و کاس |
|
|
تا اساس تنم به پای بود |
|
نروم جز که بر طریق اساس |
|
|
پاس دارم ز دیو و لشکر او |
|
به سپاس خدای بر تن، پاس |
|
|
نبوم ناسپاس ازو که ستور |
|
سوی فرزانه بهتر از نسپاس |
|