| | | | | | |
|
ای شسته سر و روی به آب زمزم |
|
حج کرده چومردان و گشته بیغم |
|
|
افزون زچهل سال جهد کردی |
|
دادی کم و خود هیچ نستدی کم |
|
|
بسیار بدین و بدان به حیلت |
|
کرباس بدادی به نرخ مبرم |
|
|
تا پاک شد اکنون ز تو گناهان |
|
مندیش به دانگی کنون ز عالم |
|
|
افسوس نیاید تو را از این کار |
|
بر خویشتن این رازها مفرخم |
|
|
زین سود نبینم تو را ولیکن |
|
ایمن نهای ای خر ز بیم بیرم |
|
|
از درد جراحت رهد کسی کو |
|
از سر که نهد وز شخار مرهم؟ |
|
|
کم بیشک پیمانه و ترازوی |
|
هرگز نشود پاک ز آب زمزم |
|
|
بر خویشتن ار تو بپوشی آن را |
|
آن نیست بسوی خدای مبهم |
|
|
از باد فراز آمد و به دم شد |
|
آن مال حرامی چه باد و چه دم |
|
|
زین کار که کردی برون زدهستی |
|
بر خویشتن، ای خر، ستون پشکم |
|
|
بیدارشو از خواب جهل و برخوان |
|
یاسین و به جان و به تن فرو دم |
|
|
بفریفت تو را دیو تا گلیمی |
|
بفروختت، ای خر، به نرخ ملحم |
|
|
گوئی که به سور اندرم، ولیکن |
|
از دور بماند به سور ماتم |
|
|
در شور ستانت چنان گمان است |
|
کان میوهستان است و باغ خرم |
|
|
از سیم طراری مشو به مکه |
|
مامیز چنین زهر و شهد برهم |
|
|
بر راه به دین اندرون برد راست |
|
زین خم چه جهی بیهده بدان خم؟ |
|
|
گر ز آدمی، ای پور، توبه باید |
|
کردن زگناهانت همچو آدم |
|
|
گر رنجهای از آفتاب عصیان |
|
از توبه درون شو به زیر طارم |
|
|
گر رحمت و نعمت چرید خواهی |
|
از علم چر امروز و بر عمل چم |
|
|
مر تخم عمل را به نم نه از علم |
|
زیرا که نرویدت تخم بینم |
|
|
آویخته از آسمان هفتم |
|
اینجا رسنی هست سخت محکم |
|
|
آن را نتوانی تو دید هرگز |
|
با خاطر تاریک و چشم یرتم |
|
|
شو دست بدو در زن و جدا شو |
|
زین گم ره کاروان و بیشبان رم |
|
|
علم است مجسم، ندید هرگز |
|
کس علم به عالم جز از مجسم |
|
|
آید به دلم کز خدا امین است |
|
بر حکمت لقمان و ملکت جم |
|
|
مهمان و جراخوار قصر اویند |
|
با قیصر و خاقان امیر دیلم |
|
|
در حشر مکرم بود کسی کو |
|
گشتهاست به اکرام او مکرم |
|
|
بر خلق مقدم شد او به حکمت |
|
با حکمت نیکو بود مقدم |
|
|
این دهر همه پشت و ملک او روی |
|
این خلق صفر جمله واو محرم |
|
|
زو یافت جهان قدر و قیمت ایراک |
|
او شهره نگین است و دهر خاتم |
|
|
او داد مرا بر رمه شبانی |
|
زین می نروم با رمه رمارم |
|
|
ای تشنه تو را من رهی نمودم، |
|
گر مست نهای سخت، زی لب یم |
|
|
گر تو بپذیری زمن نصیحت |
|
از چاه برآئی به چرخ اعظم |
|