| | | | | | |
|
ای گشته سوار جلد بر تازی |
|
خر پیش سوار علم چون تازی؟ |
|
|
تازیت ز بهر علم و دین باید |
|
بیعلم یکی است رازی و تازی |
|
|
گر تازی و علم را به دست آری |
|
شاید که به هردو سر بیفرازی |
|
|
بیعلم به دست ناید از تازی |
|
جز چاکری و فسوس و طنازی |
|
|
نازت ز طریق علم دین باید |
|
نازش چه کنی به شعر اهوازی؟ |
|
|
ای بر ره بازی اوفتاده بس |
|
یک ره برهی ازین ره بازی |
|
|
از طاعت خفتهای و بر بازی |
|
چون باز به ابر بر به پروازی |
|
|
بازی است زمانه بس رباینده |
|
با باز زمانه چون کنی بازی |
|
|
بازی رسنی نه معتمد باشد |
|
بس بگسلد این رسنت، ایا غازی |
|
|
ای دیو دوان چرا نمیبینی |
|
از جهل نشیب دهر از افرازی |
|
|
تازنده زمان چو دیو میتازد |
|
تو از پس دیو خیره میتازی |
|
|
بازی ز کجات میفراز آید |
|
ای مانده به قعر چاه صد بازی؟ |
|
|
رازی است بزرگ زیر چرخ اندر |
|
بیدین تو نه اهل آن چنان رازی |
|
|
انبازانند دینت با دنیا |
|
چون با تن توست جان به انبازی |
|
|
دنیا به تگ اندر است دینت کو؟ |
|
بیدین به جهان چرا همی نازی؟ |
|
|
غرقه شدهای به بحر دنیا در |
|
یا هیچ همی به دین نپردازی |
|
|
با آز هگرز دین نیامیزد |
|
تو رانده ز دین به لشکر آزی |
|
|
آواز گلوی بخت شوم آزست |
|
تو فتنه شده برین به آوازی |
|
|
غمز است هر آنچهت آز میگوید |
|
مشنو به گزاف از آز غمازی |
|
|
با دهر که با تو حیلهها سازد |
|
ای غره شده چرا همی سازی؟ |
|
|
بنگر که جهانت میبینجامد |
|
هر روز تو کار نو، چه آغازی؟ |
|
|
آن را کهت ازو همی رسد خواری |
|
ای خواریدوست خیره چه نوازی |
|
|
ای بز و زبون تن ز بهر تن |
|
همواره چرا زبون بزازی |
|
|
این جاهل را به بز چون پوشی |
|
در طاعت و علم خویش نگدازی |
|
|
تا کی بود این بنا طرازیدن؟ |
|
چون خوابگه قدیم نطرازی؟ |
|
|
ای حجت، کاز خرد باشد |
|
همواره تو زین بدل در این کازی |
|