| | | | | | |
|
بهار دل دوستدار علی |
|
همیشه پر است از نگار علی |
|
|
دلم زو نگار است و علم اسپرم |
|
چنین واجب آید بهار علی |
|
|
بچن هین گل، ای شیعت و خسته کن |
|
دل ناصبی را به خار علی |
|
|
از امت سزای بزرگی و فخر |
|
کسی نیست جز دوستدار علی |
|
|
ازیرا کز ابلیس ایمن شده است |
|
دل شیعت اندر حصار علی |
|
|
علی از تبار رسول است و نیست |
|
مگر شیعت حق تبار علی |
|
|
به صد سال اگر مدح گوید کسی |
|
نگوید یکی از هزار علی |
|
|
به مردی و علم و به زهد و سخا |
|
بنازم بدین هر چهار علی |
|
|
ازیرا که پشتم ز منت به شکر |
|
گران است در زیر بار علی |
|
|
شعار و دثارم ز دین است و علم |
|
هم این بد شعار و دثار علی |
|
|
تو ای ناصبی خامشی ایرا که تو |
|
نهای آگه از پود و تار علی |
|
|
محل علی گر بدانی همی |
|
بیندیشی از کار و بار علی |
|
|
مکن خویشتن مار بر من که نیست |
|
تو را طاقت زهر مار علی |
|
|
به بیدانشی هر خسی را همی |
|
چرا آری اندر شمار علی؟ |
|
|
علی شیر نر بود لیکن نبود |
|
مگر حربگه مرغزار علی |
|
|
نبودی در این سهمگن مرغزار |
|
مگر عمرو و عنتر شکار علی |
|
|
یکی اژدها بود در چنگ شیر |
|
به دست علی ذوالفقار علی |
|
|
سه لشکر شکن بود با ذوالفقار |
|
یمین علی با یسار علی |
|
|
سران را درافگند سر زیر پای |
|
سر تیغ جوشن گذار علی |
|
|
نبود از همه خلق جز جبرئیل |
|
به حرب حنین نیزهدار علی |
|
|
به روز هزاهز یکی کوه بود |
|
شکیبا، دل بردبار علی |
|
|
چو روباه شد شیر جنگی چو دید |
|
قوی خنجر شیرخوار علی |
|
|
همی رشک برد از زن خویش مرد |
|
گه حملهی مردوار علی |
|
|
گر از غارت دیو ترسی همی |
|
درآمدت باید به غار علی |
|
|
به غار علی در نشد کس مگر |
|
به دستوری کاردار علی |
|
|
ز علم است غار علی، سنگ نیست |
|
نشاید به سنگ افتخار علی |
|
|
نبینی به غار اندرون یکسره |
|
سرای و ضیاع و عقار علی |
|
|
نبارد مگر ز ابر تاویل قطر |
|
بر اشجار و بر کشت زار علی |
|
|
نبود اختیار علی سیم و زر |
|
که دین بود و علم و اختیار علی |
|
|
شریعت کجا یافت نصرت مگر |
|
ز بازوی خنجر گزار علی؟ |
|
|
ز کفار مکه نبود ایچ کس |
|
به دل ناشده سوکوار علی |
|
|
سر از خس برون کرد نارست هیچ |
|
کس اندر همه روزگار علی |
|
|
همیشه ز هر عیب پاکیزه بود |
|
زبان و دو دست و ازار علی |
|
|
گزین و بهین زنان جهان |
|
کجا بود جز در کنار علی؟ |
|
|
حسین و حسن یادگار رسول |
|
نبودند جز یادگار علی |
|
|
بیامد به حرب جمل عایشه |
|
بر ابلیس زی کارزار علی |
|
|
بریده شد ابلیس را دست و پای |
|
چو بانگ آمد از گیرودار علی |
|
|
از آتش نیابند زنهار کس |
|
چو نایند در زینهار علی |
|
|
که افگند نام از بزرگان حرب |
|
مگر خنجر نامدار علی؟ |
|
|
به بدر و احد هم به خیبر نبود |
|
مگر جستن حرب کار علی |
|
|
پس آنک او به بنگاه میپخت دیگ |
|
به هنگام خور بود یار علی |
|
|
شتربان و فراش با دیگپز |
|
نبودند جز پیشکار علی |
|
|
سواری که دعوی کند در سخن |
|
بیا، گو، من اینک سوار علی |
|
|
اگر ناصبی گوش دارد زمن |
|
نکو حجت خوشگوار علی |
|
|
به حجت به خرطومش اندر کشم |
|
علیرغم او من مهار علی |
|
|
وگر سر بتابد به بیدانشی |
|
ز علم خوش بیکنار علی |
|
|
نیاید به دشت قیامت مگر |
|
سیه روی و سر پرغبار علی |
|